7 listopada 1867 r. w Warszawie urodziła się Maria Skłodowska. Wywodziła się z niezbyt zamożnej, szlacheckiej rodziny, jej rodzice byli nauczycielami, więc naukę rozpoczęła na pensji, której przełożoną była jej matka, a następnie ukończyła ze złotym medalem III Żeńskie Gimnazjum Rządowe. Znała biegle język  polski, rosyjski, niemiecki, angielski, francuski.

Polska w XIX znajdowała się pod trzema zaborami: rosyjskim, pruskim i austriackim. W żadnej części kobiety nie były dopuszczane na uniwersytety, a nauczanie języka polskiego i historii Polski były objęte zakazem przez zaborców. Zakazaną wiedzę zdobywano w sposób konspiracyjny, dlatego Maria i jej siostry uczyły się na tak zwanym Uniwersytecie Latającym – nie miał stałej siedziby, ale wykładowcami byli wybitni polscy uczeni.

W 1891 roku Maria, za namową siostry, wyjechała na studia do Paryża i rozpoczęła naukę na Sorbonie na wydziale fizyki i matematyki. We Francji poznaje naukowca, Piotra Curie, który zostanie jej mężem i wspólnie będą prowadzić badania naukowe.

W 1898 roku małżonkowie opublikowali swoje pierwsze odkrycie: pierwiastka, który nazwali polon – na cześć Polski, a nieco póżniej odkryli kolejny pierwiastek: rad.

W 1903 roku otrzymują nagrodę Nobla za swoje odkrycia, ale w 1906 rodzinę spotyka ogromna tragedia: Piotr Curie zginął w wypadku drogowym. Maria zostaje wdową i z pomocą teścia wychowuje dwie córki. Po mężu otrzymała katedrę fizyki na Sorbonie, stając się tym samym pierwszą w historii kobietą – profesorem na tym uniwersytecie. W 1911 roku otrzymuje drugą nagrodę Nobla. Maria Skłodowska – Curie zgłosiła swoją kandydaturę do Francuskiej Akademii Nauk, ale fakt, że była cudzoziemką i kobietą przekreślił jej szanse.

Maria Skłodowska – Curie zmarła 4 lipca 1934 roku i została pochowana obok męża na  cmentarzu w Sceaux.

20 kwietnia 1995 roku oboje zostali pochowani w Panteonie w Paryżu.